INOWŁÓDZ

Powstanie budowli

Zamek zbudowano w latach 1356-1366 na polecenie Kazimierza Wielkiego. Warownia królewska stanęła na sztucznie usypanym wzniesieniu, otoczonym rozległymi łąkami. Wokół wewnętrznej zabudowy zamku wzniesiono mury obronne o wysokości 8 metrów i grubości 2,5 metra.

Kolejni gospodarze zamku

W roku 1390 zamek tytułem zastawu przeszedł w ręce braci Jana i Abrahama Niemirów Nowodworskich herbu Nałęcz.

Kilka lat później, w roku 1393 król Władysław Jagiełło wykupił warownię i przywrócił do własności królewskiej.

W 1458 zamek po raz kolejny przeszedł w prywatną dzierżawę, tym razem w ręce wojewody mazowieckiego Wincentego z Giżyc.

Kolejnymi właścicielami inowłodzkiej warowni byli Leżajscy herbu Nałęcz.

W roku 1515 zamek wykupił kasztelan radomski Adam Drzewicki. Jednak krótko po przekazaniu zamku w ręce rodu Drzewickich budowla została zniszczona podczas pożaru. Po kilku latach, w roku 1519 Drzewiccy rozpoczęli remont zamku, w wyniku którego zmieniono układ przestrzenny budynków wewnątrz murów.

Ostatnimi mieszkańcami zamku byli członkowie rodu Lipskich, którzy rozpoczęli kolejną przebudowę zamku, przerwaną jednak przez „potop szwedzki”.

Upadek budowli

W roku 1657 wycofujący się Szwedzi zaminowali zamek i wysadzili go w powietrze.

Przez dwa stulecia budowla stała niszczejąc. Pod koniec XIX wieku łódzki przemysłowiec Antoni Urbanowski wywiózł znaczną część kamienia z zamkowych murów do wzmocnienia brzegów Pilicy w miejscu, w którym planował bliżej nieokreśloną inwestycję. Reszta kamienia z zamku posłużyła okolicznej ludności jako materiał budowlany.

W 2008 roku rozpoczęto na terenie zamku prace rekonstrukcyjne, których pierwszym etapem była częściowa odbudowa ośmiobocznej wieży. Dwa lata później w roku 2010 dzięki funduszom przekazanym w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Łódzkiego zrekonstruowano niektóre elementy zamku, zaadaptowano także część pomieszczeń.

Zamek współcześnie

W roku 2013 zamek udostępniono dla zwiedzających. Swoją siedzibę mają tutaj także inowłodzkie instytucje gminne: Biblioteka, Gminny Ośrodek Kultury, Informacja Turystyczna. W zamkowych podziemiach obradują członkowie Rady Gminy Inowłódz.

Wśród wielu miłośników tradycji rycerskiej zamek w Inowłodzu znany jest przede wszystkim z powodu organizowanej tutaj od siedmiu lat imprezy plenerowej– Łżykwiat Kasztelański (po staropolsku kwiecień). Udział w niej biorą grupy rekonstrukcyjne z całej Polski. Przez kilka dni oglądać można pokazy turniejów rycerskich, oraz manewry Chorągwi Ziemi Łęczyckiej, które są przygotowaniem do największej historycznej inscenizacji w środkowej Europie – Bitwy pod Grunwaldem.

Unikalna wieża

Ośmioboczna wieża zamkowa jest jedynym przykładem wieży o tym kształcie zbudowanej z kamienia łamanego.

Legendy zamkowe

Na początku XVI wieku król Zygmunt I Stary nadał dobra inowłodzkie swojej małżonce, królowej Bonie. Królowa założyła tutaj ogród i pasiekę. Jak mówi jedna z krążących po Inowłodzu legend, Bona podczas licznych wizyt na zamku przeprawiała się do pobliskiego kościoła św. Idziego przez podziemny tunel.

Inna legenda wspomina o skarbie, który wciąż czeka na odkrycie w zasypanych podziemiach zamku

Planując naszą podróż do Inowłodza wiedzieliśmy, że z dawnego zamku królewskiego do naszych czasów pozostał jedynie niewielki fragment. Zwiedzając udostępnione dla turystów pomieszczenia zamkowe zobaczyliśmy jak wiele pracy i zaangażowania wkładają w to miejsce władze lokalne. Organizowane tutaj  wystawy, koncerty i przedstawienia teatralne napełniają życiem historyczną ruinę.

Obiektem, który zainteresował nas najbardziej była ośmioboczna wieża zamkowa i znajdująca się w niej imponująca kolekcja tarcz herbowych. Tarcze są częścią niezwykłego widowiska Łżykwiat Kasztelański. Ta impreza plenerowa odbywa się na zamkowych błoniach każdego roku w kwietniu. Biorą w niej udział rekonstruktorzy z całego kraju, prezentują wykonane przez siebie stroje z epoki, biorą udział w turniejach rycerskich. To doskonały powód do kolejnej wizyty w Inowłodzu.

» Zamek Inowłódz - ul. Zamkowa 7, 97-215 Inowłódz

» Kontakt: tel. : 44 710 18 54

» http://www.gckinowlodz.naszgok.pl

» Szczegółowe informacje dot. zwiedzania znajdują się pod adresem:http://www.gckinowlodz.naszgok.pl/godziny-otwarcia

» Auto można zostawić na płatnym parkingu niedaleko zamku, przy ul. Zamkowej - koszt 8 PLN (stan na czerwiec 2023)

Historycy spierają się, kto był rzeczywistym fundatorem świątyni. Część z nich uważa, że kościół zbudowano w roku 1082 z polecenia Władysława Hermana, według innych budowlę wzniesiono w roku 1138, z inicjatywy Bolesława III Krzywoustego (syna Władysława Hermana).

W wieku XIII podczas najazdu tatarskiego świątynia i stojący obok klasztor benedyktynek zostały zniszczone.

W roku 1520 wzniesiono kościół pw. św. Michała Archanioła, kościół św. Idziego przestał być kościołem parafialnym. Świątynia utracił swoje znaczenie, nieremontowany budynek popadał w ruinę.

W roku 1790 wraz z przeniesieniem do romańskiej świątyni cudownego obrazu Matki Boskiej Bolesnej rozpoczęto w kościele św. Idziego prace remontowe.

Na przełomie XVIII i XIX wieku władze pruskie przeznaczyły świątynię na magazyn zboża, co negatywnie odbiło się na stanie budynku.

Tuż przed pierwszą wojną światową podjęto próbę odrestaurowania świątyni, jednak podczas działań wojennych kościół został ponownie zniszczony.

W okresie dwudziestolecia międzywojennego rozpoczęto remont kościoła, którego inicjatorem był prezydent RP Stanisław Wojciechowski. Prace rekonstrukcyjne kontynuowane były w roku 1936 pod patronatem prezydenta Ignacego Mościckiego. Remont przeprowadzono na podstawie projektu architekta Wilhelma Henneberga, który dokonał znacznych zmian w romańskiej świątyni.

W roku 1938 odbyła się konsekracja kościoła, na nowo stał się on miejscem otwartym dla wiernych.

Kościół remontowano jeszcze trzykrotnie: tuż przed drugą wojną światową, w roku 2001 i 2010.

Współcześnie w kościele odprawiane są niedzielne nabożeństwa. Świątynia cieszy się także dużą popularnością wśród par przystępujących do sakramentu małżeństwa.

Szczątki "Hubala" w krypcie kościoła

W trakcie wieloletnich poszukiwań szczątków majora Henryka Dobrzańskiego „Hubala”, pojmanego przez Niemców w okolicach wsi Anielin, położonej między Inowłodzem a Studzianną, pojawiła się koncepcja  lokalizacji pochówku majora na terenie kościoła, lub też w jego sąsiedztwie. Część miłośników historii uważa, że szczątki Hubala spoczywają w krypcie kościoła św. Idziego. Wcześniej sądzono, że ciało majora spoczywa na cmentarzu przylegającym do kościoła, co nie zostało potwierdzone.

Kościół na ekranie

We wnętrzach kościoła kręcono sceny do serialu TVP "Korona królów". Świątynia pojawiła się także w takich produkcjach jak "Kanclerz", "Popioły", "Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny", "Żołnierz zwycięstwa" , "Romantyczni" i "Czterej pancerni i pies".

Kościół romański św. Idziego położony na wysokim wzgórzu jest widoczny już z daleka. Nie jest to monumentalna budowla, ale ma swój niepowtarzalny urok.

Obok kościoła znajduje się punkt widokowy, z którego rozpościera się przepiękny widok na Pilicę i okoliczne lasy, zaś w oddali widać ruiny zamku Kazimierza Wielkiego. Ponoć nabożeństwa w świątyni odbywają się przy świetle świec, gdyż w kościele nie ma instalacji elektrycznej. Niestety nie udało się nam potwierdzić tych wiadomości. Swoją drogą msza celebrowana w starym romańskim kościele, oświetlonym jedynie płomieniami świec, musi mieć szczególny charakter.

» Kościół św. Idziego: ul. Władysława Hermana, 97-215 Inowłódz

» Kościół można zwiedzać po wcześniejszym kontakcie z parafią

» Kontakt - Parafia Rzymskokatolicka p.w. Św. Michała Archanioła
tel.: 44 710-11-20

» Porządek nabożeństw odbywających się w kościele znaleźć można pod adresem: http://www.parafia-inowlodz.pl/aktualnosci.html

» Zmotoryzowani mogą zostawić samochód przed kościołem (na końcu ul. Władysława Hermana), lub na bezpłatnym parkingu od ulicy Św. Idziego, tutaj jednak trzeba wspiąć się pod górę.