Łowicki Park Etnograficzny
Na terenie Łowickiego Parku Etnograficznego w Maurzycach znajduje się 40 zabytków architektury ludowej przeniesionych z terenów dawnego Księstwa Łódzkiego. Większość z nich pochodzi z drugiej połowy XIX i pierwszej XX wieku.
Obiekty rozmieszczone są zgodnie z dwoma historycznymi układami przestrzennymi wsi łowickiej.
W odtworzonych z dużą starannością wnętrzach znajdują się stare sprzęty domowe, meble oraz wszechobecne wycinanki łowickie. W budynkach gospodarczych zgromadzono narzędzia i maszyny rolnicze.
Ciekawostkę stanowi chałupa ze wsi Złaków Borowy, w której urządzono przedwojenną szkołę wiejską oraz mieszkanie nauczycielki.
Najstarszym obiektem na terenie skansenu jest wzniesiony w roku 1758 barokowy kościół pw. św. Marcina. Stojąca w jego sąsiedztwie dzwonnica datowana jest na 1774 rok. Oba obiekty przeniesiono w latach 2006 – 2011 z położonej w województwie łódzkim wsi Wysokienice .
Zaledwie kilka kroków od kościoła stoi drewniany wiatrak zwany „koźlakiem”, przeniesiony ze wsi Świeryża.
Jest to najstarszy w Europie typ wiatraka. Na ziemiach polskich (Kujawy, Wielkopolska) pojawił się w XIV wieku. Bez znaczących zmian konstrukcyjnych „koźlaki” dotrwały do XX wieku.
W sąsiedztwie chałup i budynków gospodarczych zlokalizowano obiekty tzw. małej architektury: piece chlebowe, studnie, kolorowe kapliczki i krzyże przydrożne.
Uzupełnieniem krajobrazu wiejskiego jest zrekonstruowany budynek Strażnicy ze Złakowa Borowego, obok którego znajduje się ciekawa ekspozycja pojazdów wykorzystywanych kiedyś przez straż pożarną.
