We wschodniej części rynku węgrowskiego znajduje się Bazylika Mniejsza pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, jest to najstarszy budynek w mieście.
W XV wieku w miejscu tym znajdował się drewniany kościół. Po jego pożarze w XVI wieku wybudowano tutaj nowy gotycki kościół parafialny.
Na przestrzeni wieków świątynia była przekazywana wiernym różnych wyznań.
Od 1558 roku gospodarzem budynku był zbór protestancki, w latach 1565-1592 przekazano go Braciom Polskim. Następnie w 1630 roku kościół ponownie stał się świątynią katolicką.
W roku 1703 budynek niemal doszczętnie spłonął.
Kolejny właściciel Węgrowa Jan Dobrogost Krasiński rozpoczął odbudowę kościoła, w miejsce spalonej świątyni stanęła budowla sakralna w stylu barokowym.
Podczas II wojny światowej w wyniku bombardowania kościół został w nieznacznym stopniu uszkodzony.
Wewnątrz świątyni obejrzeć można 9 malowanych ołtarzy, wykonanych w latach 1707-1708 przez Michała Anioła Palloniego (nadwornego malarza Jana III Sobieskiego) oraz obraz Szymona Czechowicza z XVIII wieku „Taniec śmierci”. Natomiast w zakrystii czeka na miłośników tajemnic słynne lustro Twardowskiego.
Lustro Mistrza Twardowskiego
Zakrystia Bazyliki Mniejszej pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny kryje w sobie przedmiot, który jest jednym z najbardziej znanych obiektów na terenie Węgrowa. Wysoko, tuż pod samym sufitem wisi słynne Lustro Twardowskiego. Wykonane ze stopu srebra, cyny i cynku lustro o wymiarach 56 x 46,5 cm, waży ok. 17 kilogramów i jest osadzone w XVII wiecznej ramie. Na ramie umieszczono łaciński napis, który przetłumaczyć można:„Tym lustrem Twardowski czynił magiczne sztuki, ale obrócone to zostało na służbę Bogu”.
Mistrz Twardowski był postacią prawdziwą i nazywał się Lorenz Dhur. Urodził się w roku 1515 r. w Norymberdze, gdzie studiował medycynę, był też miłośnikiem nauk tajemnych. Na dworze Albrechta Hohenzollerna w Królewcu pełnił funkcję lekarza nadwornego, a następnie został wróżbitą i nadwornym astrologiem księcia Mikołaja Radziwiłła. Wciągnięty w dworską intrygę uczestniczył w seansie spirytystycznym, podczas którego król Zygmunt II August rzekomo ujrzał ducha swojej zmarłej żony. W rzeczywistości monarcha zobaczył sobowtóra Barbary Radziwiłłówny. Nazwisko Mistrza stało się sławne, jednak jego praktyki budziły wiele kontrowersji. Zaczęto nazywać Twardowskiego czarnoksiężnikiem, przypisywano mu niezwykłe zdolności.
Ponoć pod koniec życia Mistrz Twardowski mieszkał we dworze biskupa Franciszka Krasińskiego, któremu przepisał w testamencie sławne lustro. Nie wiadomo jak lustro trafiło do węgrowskiej bazyliki. Budzący grozę przedmiot umieszczono w zakrystii, z dala od ciekawskich spojrzeń.
Według legendy ten kto przejrzy się w lustrze może zobaczyć w nim swoją przyszłość, a nawet samego diabła.
Dom Gdański
Od północnej strony rynku znajduje się barokowy budynek z mansardowym dachem i charakterystyczną gwiazdą na szczycie, nazywany Domem Gdańskim.
Zbudowany w XVII wieku według projektu Wincentego Rachettiego pełnił funkcję placówki handlowej kupców gdańskich. Współcześnie w Domu Gdańskim mieści się Miejska Biblioteka Publiczna. Znajduje się tutaj także Gabinet Zbiorów Regionalnych i Muzeum Tkaniny Podlaskiej. W piwnicach budynku organizowane są wystawy czasowe.
Zespół Poreformacki
Położony 500 metrów od rynku, przy ulicy Kościuszki Zespół Poreformacki składa się z barokowego kościoła pw. Świętych Piotra z Alkantary i Antoniego z Padwy, budynku dawnego klasztoru ojców reformatorów oraz zabudowań gospodarczych.
Zakon Ojców Reformatów pojawił się w Węgrowie za sprawą podskarbiego wielkiego koronnego Jana Kazimierza Krasińskiego. W 1669 roku syn podskarbiego Jan Dobrogost Krasiński uzyskał zgodę kongregacji Ojców Reformatorów na ufundowanie klasztoru w Węgrowie, w wyniku czego w roku 1672 powstały pierwsze zabudowania drewniane, które w późniejszym okresie zamieniono na murowane budynki.
W roku 1715 zakończono budowę budynków klasztornych.
W 1864 roku zgromadzenie reformackie dekretem carskim przestało istnieć, budynek klasztoru uległ konfiskacie, zaś mnichów przesiedlono do Pilicy.
Podczas II wojny światowej podziemia klasztorne służyły miejscowej ludności jako schrony przeciwlotnicze. Po roku 1944 w pomieszczeniach dawnego klasztoru mieściły się różne instytucje państwowe.
W roku 1994 rozpoczął się proces renowacji kościoła i zabudowań klasztornych.
W podziemiach klasztoru znajduje się wystawa muzealna „Węgrów – miasto wielu kultur i religii”, którą można zwiedzać wraz z kościołem od wtorku do soboty w godzinach 10.00-17.00, oraz w niedzielę od 12.30- 15.30. Planując wizytę warto skontaktować się z opiekunem wystawy - tel. 791 176 604.
Dom rabina Morgensterna
Charakterystyczny zielony budynek znajduje się przy ulicy Zwycięstwa 5. Wybudowany w latach 30 XX wieku należał do ostatniego węgrowskiego rabina Jakuba Mendla.
Do 1939 roku społeczność żydowska stanowiła w mieście liczną grupę. Według danych ze spisu powszechnego w roku 1921 w Węgrowie mieszkało 8522 mieszkańców - z czego 4744 narodowości żydowskiej, w 1931 roku w mieście żyło już 5100 Żydów - liczba ludności w tym okresie wynosiła 9416.
